Σε ένα αλλοτινό χωριό(Γκαζοχώρι), προσπαθεί τα τελευταία τρία χρόνια να στριμωχτεί όλη η νυχτερινή ζωή της πόλης.
Οι γραμμές του τρένου που διασχίζουν την οδό Κωνσταντινουπόλεως αποτελούν ταυτόχρονα νοητά σύνορα δύο διαφορετικών κόσμων. Το Σαββατόβραδο είναι πιεστικό, δεν ευνοεί την αδράνεια. Μέσα σε 6 περίπου ώρες πρέπει να αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες μιας ολόκληρης εβδομάδας, να εξαργυρωθούν οι ερωτικές και κοινωνικές επιθυμίες.
Oι μουσικές των ηχείων των αυτοκίνητων, οι φωνές των κοριτσιών που κουτσομπολεύουν στα συνωστισμένα σοκάκια συνθέτουν το soundtrack. Κανείς δεν θέλει να απουσιάζει από το πάρτι. Το Σάββατο προσφέρει λεύκη επιταγή διασκέδασης. Tα πρόσωπα εναλλάσσονται συνεχώς. Η πόλη γεμίζει φάτσες που δεν συναντάς συχνά. Τίποτα πια δεν θυμίζει την μονοτονία της εβδομάδας. Οι γυναίκες χαρίζουν ευκολότερα χαμογέλα, οι άντρες σκορπίζουν το βλέμμα τους , όλοι τους συμμέτοχοι στο ερωτικό παζάρι.
Το αλκοόλ, απαιραίτητο συσταστικό εξωστρεφών περιστάσεων θολώvει την κρίση, διαστρεβλώvει την εικόνα και η ανάγκη βαφτίζεται επιθυμία καθώς η ώρα περνά. Τα “ ζευγάρια “ αποχωρούν νωρίς και μαζί τους θα φύγουν όσοι ήθελαν απλά να εκπληρώσουν το κοινωνικό τους καθήκον.
Οι υπόλοιποι θα ρουφήξουν κάθε σταγόνα του Σαββατόβραδου. Θα φλερτάρουν, θα χορέψουν ,θα μεθύσουν προσθέτοντας μια ξεχωριστή ημέρα στο ημερολόγιο του μυαλού τους ενώ οι άλλοι θα μείνουν εκεί κρατώντας μακριά την φωνή της μοναξιάς στην βοή του πλήθους.
Κάπως έτσι κυλούν τα Σαββατόβραδα στο Γκάζι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου