Χριστούγεννα στην πόλη

Τα Χριστούγεννα είναι εδώ. Η χρονιά ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει μαζί με την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Ήδη έχουν αρχίσει εμφανίζονται σε εφημερίδες και περιοδικά οι λίστες με τα σημαντικότερα γεγονότα της δεκαετίας, τις καλύτερες ταινίες, τα χειρότερα τραγούδια κ.τ.λ.

Τα δύο τελευταία Χριστούγεννα αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην χώρα. Πέρυσι η χώρα μεταμφιέστηκε σε Καμπούλ για να υποδεχτεί τον Αϊ Βασίλη, θυσιάζοντας αστικά σύμβολα (χριστουγεννιάτικο δέντρο ) στο βωμό μιας αόριστης και αέναης επανάστασης.

Τα φετινά Χριστούγεννα, η χώρα διασύρεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης αφού τα τελευταία χρόνια το κυβερνητικό επιτελείο συμπεριφέρθηκε σαν τον «Ακάλυπτο».

Έτσι λοιπόν, εδώ στην μαύρη τρύπα της Ευρώπης ένα παράλληλο σύμπαν βασιλεύει. Σύριοι κοσμηματοπώλες διασκεδάζουν με χωρισμένες κοσμικές κύριες πετώντας απλόχερα λουλούδια, lifestyle εκπομπές σε prime time ζώνες σχολιάζουν πρώην μοντέλα ( συνοδούς πολυτέλειας ). Ιδιοκτήτες μπουζουκιών μεταφέρουν τις εργατικές τους διαμάχες με τους εργαζόμενους στην μεγάλη οθόνη. Ο υπόκοσμος ορίζει την δημόσια ζωή. O «σοσιαλισμός» του Ανδρέα ζει.

Οι πολιτικοί πίνουν καφέ σε τραπέζια του Κολωνακίου μαζί με δημοσιογράφους και μοιράζονται οικογενειακές xαρές σε βαφτίσια στο Politeia Tennis Club.

Διαδηλωτές αποκλείουν καθημερινά το κέντρο διεκδικώντας την διαιώνιση ενός χρεοκοπημένου συστήματος.

Θλιμμένες βιτρίνες πίσω από προστατευτικές σιδεριές , θολά λαμπιόνια ενός άκαρπου δέντρου.

Παρόλα αυτά, σε πείσμα όλων των παραπάνω που κάνουν τη Ελλάδα να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με επαρχία της Λατινικής Αμερικής υπάρχουν ομάδες ανθρώπων όπως οι «κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» που οργανώνονται και αντικαθιστούν την ανύπαρκτη κοινωνική δομή δημιουργώντας ένα κοινό μελλοντική όραμα βασισμένο στην αξία της συντροφικότητας που έχει από καιρό διαγραφεί από την συλλογική μας μνήμη.

Με χωμένο το κεφάλι βαθιά στην άμμο η Ελλάδα υποδέχεται το 2010.